Ойласаң өткен күнді айтады жыр,
Тыңдасаң естіледі бір терең сыр,
Ой өліп, өмір сөніп, көп соғылған,
Суреті өткендердің алдымда тұр.

​Ай білмейді өзінің үнсіз екенін,
Тіпті, өзінің ай екенін де.

Көру үшін,
Кезу үшін түстіктегі шаһарды,

«Ой азабын құшағыңа ала біл...»

Білем,..

Ішімде кінә тіл қатса...

Күннің шуағы сондай керемет,

Оркестрде ол жағынан жаңылып,
Қайта-қайта сүріне берді.

Тағы бір көктем,
Тағы бір, дейтінім
Есіме Т.С. Элиоттың «Шөл дала» поэмасының алғашқы тармағы түсі.

Адам жердің бетінде жалғыз
Күннің бір үзік шуағы өпті:
Ізінше жетіп келді түн.

(немесе Жеңілген жеңімпаз хақындағы Отырар дастаны)Олжас Сүлейменовке, мына жолдардың

Бұл фәниде жарты өмірді жасадым да, әрі астым,
Әрі астым да, қара орманға қапелімде жанастым.
Ойпаттағы опа көрген оң жолымнан адастым.

Түн ортасы ауған да, бір өлең жазып болып далаға шықтым

Ханымым менің жомарт-ақ,

Қаламадым ба?

Жием Д.Ангол (1934 жыл) Санта Барбарада...

Мені бір жылдым кемеге апарыңыз