Түн ортасы ауған да, бір өлең жазып болып далаға шықтым

Ханымым менің жомарт-ақ,

Қаламадым ба?

Жием Д.Ангол (1934 жыл) Санта Барбарада...

Мені бір жылдым кемеге апарыңыз

Есіме түседі бір күй
Ботадай боздаған —

Бұлт шалмасын деп келем таң нұрыңды,Табалаудан аулақпын тағдырыңды.Су ластанды, оталд

Күрделі емес дүниенің тегі,

- Ақын Ouyang Yu- ға

Сырғыған айдың нұры
Жорғалайды тереземнің жақтауында

Өлең өлді, дедің бе
Немесе өліп бара жатыр-ау, шамасы

Уа, капитан, капитаным менің! Үрейлі сапарымыз аяқталды

Жанның жан деп аталуы
Батыс желінің Батыс желі, деп аталғаны тәрізді
Батыс желі Шығысқа қарап соғатын болса да.

Матильдам менің!
Тыңдағын мені, таң нұрлым:

Түсінікті, бұл тап-таза кездейсоқтық,

Ол қайнар-көз, бірақ соңы нүкте емес.
Ақындар оны пір тұтады, ол десе ішкен асын жерге қояды

Анестезиологтар ғарыш туралы айтып жатыр
Олар лифтпен жоғары көтеріліп барады