Қап-қара түн.

Біден алыс бұлтқа тиген көк мұнар,
Бұлағына болып едім көп құмар.

Өзің де мүмкін білерсің
Сөйлеген сөзі бір құстың

Тағы бір көктем,

Тағы бір, дейтінім

Сен екеуміз
Ескі бір шарапханада жолықсақ,

Ойласаң өткен күнді айтады жыр,
Тыңдасаң естіледі бір терең сыр,
Ой өліп, өмір сөніп, көп соғылған,
Суреті өткендердің алдымда тұр.

​Ай білмейді өзінің үнсіз екенін,
Тіпті, өзінің ай екенін де.

Көру үшін,
Кезу үшін түстіктегі шаһарды,

«Ой азабын құшағыңа ала біл...»

Білем,..

Ішімде кінә тіл қатса...

Күннің шуағы сондай керемет,

Оркестрде ол жағынан жаңылып,
Қайта-қайта сүріне берді.

Тағы бір көктем,
Тағы бір, дейтінім
Есіме Т.С. Элиоттың «Шөл дала» поэмасының алғашқы тармағы түсі.

Адам жердің бетінде жалғыз
Күннің бір үзік шуағы өпті:
Ізінше жетіп келді түн.

(немесе Жеңілген жеңімпаз хақындағы Отырар дастаны)Олжас Сүлейменовке, мына жолдардың